تیکاگرلر: اولین ترکیب برگشت پذیر در جهان، آنتی گونست گیرنده دیفوسفات آدنوزین P2Y12

تیکاگرلر، یک مهار کننده جدید تجمعات پلاکت، اولین مخلوط قابل برگشت در جهان است که به صورت خوراکی به آنتاگونیست گیرنده P2Y12 adenosine diphosphate استفاده می شود.برای کاهش مرگ و میر قلبی عروقی و حملات قلبی در بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد استفاده می شود.تیکاگرلر یک پودر سفید تا تقریبا سفید با هیگروسکوپی است، بنابراین نگهداری و حمل در دمای پایین مورد نیاز است.

مکانیزم

تیکاگرلر به طور معکوس بر روی زیرنوع 2 گیرنده پورین P2Y12 سلول های عضلات صاف عروقی (VSMC) عمل می کند که نیازی به فعال سازی متابولیک ندارد.و دارای اثر مهار کننده قابل توجهی بر جمع شدن پلاکت ها است که توسط adenosine diphosphate ایجاد می شود.در این مورد، عملکرد پلاکت ها پس از متوقف کردن دوز به سرعت بهبود می یابد.

ویژگی ها

• شروع سریع عمل

تیکاگرلر می تواند در حدود 1.5 ساعت جذب شود و پس از حدود 2.5 ساعت، تیکاگرلر می تواند به سرعت به متابولیت گردش AR- C124910XX تبدیل شود.میانگین زیست در دسترس بودن تیکاگرلر حدود ۳۶% بود..

• داروي قوي

بدون افزایش خونریزی عمده، درمان با تیکاگرلر به مدت 12 ماه به طور قابل توجهی خطر مرگ قلبی عروقی را در مقایسه با کلپیدوگریل 21٪ کاهش داد.تیکاگرلر در حال حاضر اولین داروی توصیه شده برای بیماری قلبی عروقی در اروپا است..

• عملکرد پلاکت ها به سرعت بهبود یافت

تعامل بین تیکاگرلر و گیرنده P2Y12 ADP پلاکت قابل برگشت است، بدون تغییر شکل و انتقال سیگنال.و عملکرد پلاکت ها در خون پس از ترک دارو به سرعت بهبود می یابد..

سنتز

تیکاگرلر عمدتاً از سه قطعه اصلی تشکیل شده است: یک حلقه پنج عضو، یک تیوتر پیریمیدین و یک حلقه سه عضو. در حال حاضر، مسیرهای مختلف سنتز گزارش شده است.و نکته ی مشترک این است که در فرآیند سنتز، هیچ گونه مرکز کیرالی ایجاد نمی شود.، و تمام شش مرکز کیرال توسط مواد اولیه معرفی می شوند.

در این مسیر مصنوعی، مواد اولیه S1 و S2 به هم متصل شدند، سپس حلقه تحت شرایط نیتریت سدیم و اسید استیک دیازوز شد و سپس با مواد اولیه S3 متصل شد.بالاخره، محصول نهایی تیکاگرلور با برداشتن محافظ فورکون به دست می آید.

استفاده و دوز

این دارو می تواند قبل یا بعد از غذا مصرف شود.

دوز ابتدایی یک دوز یکبار 180 میلی گرم بود که دو بار در روز 90 میلی گرم به دنبال آن بود.

پس از دوز اولیه آسپرین، آسپرین در دوز 75 تا 100mg یک بار در روز حفظ شد.

درمان با تکگرلر می تواند در بیماران ACS که قبلاً یک دوز بارگیری کلپیدوگریل دریافت کرده اند، آغاز شود.

درمان می تواند تا 12 ماه ادامه یابد مگر اینکه نشانه های بالینی برای قطع درمان وجود داشته باشد.

هشدارها

شایع ترین عوارض جانبی گزارش شده در بیماران مبتلا به تیکاگرلور، تنگی نفس، کبودی و اپیستاکسیس بود که بیشتر از بیماران مبتلا به کلوپیدوگرل رخ داد.در بین بیماران مبتلا به سندرم های حاد عروق کرونری که با تیکاگرلر در ترکیب با آسپرین درمان می شوندبنابراین، افزایش خطر خونریزی باید با مزیت جلوگیری از حوادث آتروترومبوتیک تعادل داشته باشد.باید از قطع مصرف تیکاگرلر اجتناب شود.در صورتی که لازم باشد که مصرف تیکاگرلر به طور موقت متوقف شود، درمان باید به سرعت دوباره آغاز شود.